مقایسه و ارزیابی تولید پروتئین‎های دفعی- ترشحی پروتواسکولکس اکینوکوکوس گرانولوزوس در محیط‎های کشتrpmi ، dmem و pbs غنی شده با گلوکز

چکیده زمینه و هدف: تهیه آنتی‎ژن مناسب از موضوعات مهم در زمینه ی تشخیص سرولوژیک هیداتیدوز می باشد. پژوهشگران با کشت کوتاه مدت پروتواسکولکس‎ها در چند محیط مختلف توانسته‎اند به آنتی‎ژن‎ها ی دفعی- ترشحی دسترسی پیدا کنند. با این حال تاکنون مقایسه‎ای در خصوص میزان تولید این آنتی ژن ها در محیط‎های مختلف انجام نشده است. در این پژوهش، میزان تولید پروتئین های (آنتی ژن های) دفعی- ترشحی از طریق کشت کوتاه مدت پروتواسکولکس‎ها در محیط هایrpmi ، dmem و pbs غنی شده با گلوکز مورد مطالعه قرار گرفتند. روش بررسی: برای تهیه ی پروتئین های دفعی- ترشحی، پروتواسکولکس‎های اکینوکوکوس در محیط های rpmi، dmem وpbs غنی شده با گلوکز به مدت 72 ساعت کشت داده شدند. پس از تغلیظ و سنجش پروتئین‎های تولید شده، به منظور شناسایی اجزای مختلف آن ها، با روش sds-page الکتروفورز شدند. داده‎ها از طریق آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و توکی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین غلظت پروتئین‎های دفعی- ترشحی در زمان 24 ساعته ی کشت در محیط pbs(8/16 میکروگرم در میلی لیتر) نسبت به rpmi (4/7 میکروگرم در میلی لیتر) و dmem (3/10 میکروگرم در میلی لیتر) به طور معنی‎داری بیشتر بود (05/0(p<، در حالی که این تفاوت بین غلظت پروتئین‎های دفعی- ترشحی در محیط rpmi و dmem مشاهده نشد. پروتئین‎های دفعی- ترشحی به دست آمده از محیط pbs به 12 باند اصلی و محیط‎های rpmi و dmem هر کدام به 14 باند اصلی در محدوده ی وزن ملکولی 16 تا 67 کیلودالتون تفکیک شدند. نتیجه گیری: برای تهیه ی پروتئین های دفعی- ترشحی پروتواسکولکس، محیط pbs غنی شده با گلوکز نسبت به دو محیط دیگر مناسب تر است. حداکثر زمان مناسب برای تولید این پروتئین‎ها، تا 48 ساعت بعد از کشت اولیه پروتواسکولکس ها می‎باشد.